Iris Murdoch - Zielony rycerz
Kilka dni temu skończyłam czytać tę niezwykłą książkę i jeszcze dziś nie mogę wprost przestać o niej myśleć. Powieść Murdoch, można odebrać na wielu poziomach i na każdym ma w sobie coś porywającego. Książka ta, zbudowana jest wokół tajemnicy Lucasa - profesora-erudyty, którego każdy z otaczających go przyjaciół postrzega nieco inaczej, przy czym wszyscy odczuwają strach.
On jeden nie zabiera głosu w powieści, nie jest narratorem, dlatego tez nie możemy odpowiedzieć "Kim w istocie jest Lucas"?
Powieść przedstawia losy małego i zamkniętego środowiska londyńskich przyjaciół, zadziwionych niedawną wiadomością, o nieszczęśliwym wypadku, w którym Lucas broniąc się przed złodziejem nieumyślnie morduje napastnika. I od tego momentu wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, motywy, uczucia, pobudki i przyczyny - w tym świecie nic nie jest pewne. A wszystko co wiemy zbudowane jest na naszych niejasnych wyobrażeniach.
To świat symbolu i stagnacji, depresji i nadziei, idealne pole dla walki prawdziwie zielonego rycerza, znikąd wkraczające w to zamknięte środowisko. Zielony rycerz to postać rodem z "Idioty" Dostojewskiego, a jego rola sprowadza się do zbawienia i wytrącenia z niebytu wszystkich bohaterów powieści. Napięcie narasta, aż do niezwykłego pojedynku dwóch wielkich czarodziejów (Lucasa i Petera - zielonego rycerza).
Każdy z bohaterów jest inny, Clement, brat Lucasa to wyjątkowy lekkoduch artystyczne uzdolniony, Bellamy bezustannie szukający przewodnika, gubi się we własnych depresyjno-wizyjnych stanach, Harvey to młody szukający i bojący się życia chłopak, natomiast Louisa wraz ze swoimi trzema córkami jest cichym azylem, dla wszystkich zlęknionych świata przyjaciół.
Pisarka posługuje się niezwykłą metaforyką, przypomina postać Chrystusa - żołnierza, nieba zwijającego się jak zwój, oraz pięknymi symbolicznymi scenami: pojedynek czarodziejów, czy też walka 15 letniej Moy z łabędziem.
Jeszcze tylko fragment:
"Peter także jest demoniczny. Jest demonicznym psychoanalitykiem. No dobrze, masz rację, to wszystko wina Lucasa. Ci dwaj to para szalonych magików. To się może właśnie tak skończyć - próbą magii. Albo, jeśli chcesz możesz ich nazwać archaniołami(...). Pojedynek dwóch archaniołów. Trzeba tylko uważać, żeby nas nie zniszczyli."
Książkę polecam wszystkim lubiącym mroczno-magiczne klimaty i złożone osobowości bohaterów.
On jeden nie zabiera głosu w powieści, nie jest narratorem, dlatego tez nie możemy odpowiedzieć "Kim w istocie jest Lucas"?
Powieść przedstawia losy małego i zamkniętego środowiska londyńskich przyjaciół, zadziwionych niedawną wiadomością, o nieszczęśliwym wypadku, w którym Lucas broniąc się przed złodziejem nieumyślnie morduje napastnika. I od tego momentu wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, motywy, uczucia, pobudki i przyczyny - w tym świecie nic nie jest pewne. A wszystko co wiemy zbudowane jest na naszych niejasnych wyobrażeniach.
To świat symbolu i stagnacji, depresji i nadziei, idealne pole dla walki prawdziwie zielonego rycerza, znikąd wkraczające w to zamknięte środowisko. Zielony rycerz to postać rodem z "Idioty" Dostojewskiego, a jego rola sprowadza się do zbawienia i wytrącenia z niebytu wszystkich bohaterów powieści. Napięcie narasta, aż do niezwykłego pojedynku dwóch wielkich czarodziejów (Lucasa i Petera - zielonego rycerza).
Każdy z bohaterów jest inny, Clement, brat Lucasa to wyjątkowy lekkoduch artystyczne uzdolniony, Bellamy bezustannie szukający przewodnika, gubi się we własnych depresyjno-wizyjnych stanach, Harvey to młody szukający i bojący się życia chłopak, natomiast Louisa wraz ze swoimi trzema córkami jest cichym azylem, dla wszystkich zlęknionych świata przyjaciół.
Pisarka posługuje się niezwykłą metaforyką, przypomina postać Chrystusa - żołnierza, nieba zwijającego się jak zwój, oraz pięknymi symbolicznymi scenami: pojedynek czarodziejów, czy też walka 15 letniej Moy z łabędziem.
Jeszcze tylko fragment:
"Peter także jest demoniczny. Jest demonicznym psychoanalitykiem. No dobrze, masz rację, to wszystko wina Lucasa. Ci dwaj to para szalonych magików. To się może właśnie tak skończyć - próbą magii. Albo, jeśli chcesz możesz ich nazwać archaniołami(...). Pojedynek dwóch archaniołów. Trzeba tylko uważać, żeby nas nie zniszczyli."
Książkę polecam wszystkim lubiącym mroczno-magiczne klimaty i złożone osobowości bohaterów.
Komentarze
Prześlij komentarz